Σάρκωμα

Τα σαρκώματα της μήτρας αποτελούν λιγότερο από το 1% των γυναικολογικών κακοηθειών και το 2% έως 5% όλων των κακοηθειών της μήτρας. Τα λειομυοσαρκώματα, που προέρχονται από το μυομήτριο, με μέγιστη επίπτωση στην ηλικία των 50 ετών, αποτελούν τα συχνότερα σαρκωμάτα της μήτρας. Τα καρκινοσαρκώματα δεν ανήκουν πλέον στην κατηγορία των σαρκωμάτων, και εντάσσονται στην κατηγορία του καρκίνου του ενδομητρίου. Άλλες μορφές σαρκωμάτων της μήτρας αποτελούν το ενδομητροειδές σάρκωμα του στρώματος (χαμηλού και υψηλού βαθμού), το αδιαφοροποίητο σάρκωμα της μήτρας, το αδενοσάρκωμα και το ραβδομυοσάρκωμα,.

Ιστορικό ακτινοθεραπείας στην περιοχή της κοιλιάς αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση σαρκώματος. Επίσης, επιβαρυντικοί παράγοντες φαίνεται να αποτελούν η θεραπεία με ταμοξιφαίνη, η παχυσαρκία, ο διαβήτης και η αφρικανική καταγωγή.

Η διάγνωση τίθεται δυστυχώς μερικές φορές μετά από χειρουργική επέμβαση για υποτιθέμενη καλοήθη νόσο. Επί του παρόντος, η προεγχειρητική διάγνωση (υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία κτλ) δεν μπορεί με αξιοπιστία να διακρίνει τα σαρκώματα από τα ινομυώματα, αν και σημειώνεται σημαντική πρόοδος τα τελευταία χρόνια. Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται μπορεί να είναι ασαφή και μη ειδικά, όπως πόνος στην κοιλιακή χώρα, κολπική αιμορραγία κτλ.

Η πρόγνωση για τις γυναίκες με σάρκωμα της μήτρας εξαρτάται κυρίως από την έκταση της νόσου, κατά τη στιγμή της διάγνωσης, καθώς και από τη χειρουργική αντιμετώπιση, καθώς απαιτεί ειδική χειρουργική τεχνική για την πρόληψη της διασποράς. Γι’ αυτό τον λόγο, είναι πολύ σημαντικό, να πραγματοποιούνται οι επεμβάσεις αυτές από εξειδικευμένο γυναικολόγο-ογκολόγο. Σε αρχικό στάδιο της νόσου μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λαπαροσκοπική ή ρομποτική χειρουργική για την αντιμετώπιση της.

Σταδιοποίηση FIGO για λειομυοσάρκωμα

I Όγκος που περιορίζεται στη μήτρα

IA: <5 cm

ΙΒ: >5 cm

II Ο όγκος επεκτείνεται πέραν της μήτρας, εντός της πυέλου

IIA: Ο όγκος διηθεί τα εξαρτήματα

IIB: Ο όγκος διηθεί άλλους ιστούς της πυέλου

III Ο όγκος καταλαμβάνει ιστούς της κοιλιάς

IIIA: Διηθεί μία περιοχή

IIIB: Διηθεί περισσότερες από μία περιοχές

IIIC: Μετάσταση σε πυελικούς ή/και παρααορτικούς λεμφαδένες

IV

IVA: Ο όγκος εισβάλλει στην ουροδόχο κύστη ή/και στο ορθό

IVB: Απομακρυσμένες μεταστάσεις

Η χειρουργική επέμβαση και μόνο μπορεί να είναι θεραπευτική. Η χρήση της χημειοθεραπείας με ή χωρίς ακτινοθεραπεία, μετά από πλήρη αφαίρεση της νόσου, πραγματοποιείται σε ασθενείς υψηλού κινδύνου για υποτροπή. Όπως συμβαίνει με όλους σχεδόν τους καρκίνους, η επιλογή της θεραπείας καθοδηγείται από την ιστολογική υποκατηγοριοποίηση, που σε μερικές περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι και ορμονική.

Ο εξειδικευμένος γυναικολόγος-ογκολόγος Γεώργιος Γήτας ως διευθύνων του Γυναικολογικού Ογκολογικού Κέντρου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Charité Campus Mitte του Βερολίνου, καθώς επίσης και στην πολύχρονη θητεία του στο Ογκολογικό Κέντρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου UKSH University Schleswig Holstein του Λούμπεκ ως διευθύνων του Κέντρου Ενδοσκοπικής και Ρομποτικής Χειρουργικής, αντιμετώπιζε περιστατικά με σαρκώματα της μήτρας, είτε ως πρώτη διάγνωση, είτε σε κατάσταση υποτροπής, πραγματοποιώντας πολύπλοκες και εξειδικευμένες τεχνικές για τη θεραπεία της νόσου, όπως και ριζικές θεραπείες σε περίπτωση υποτροπής. Ο κ. Γήτας παραδίδει μαθήματα ενδοσκόπησης και ρομποτικής χειρουργικής για τη θεραπεία των καρκίνων της μήτρας, στο School of Gynaecological Endoscopy του πανεπιστήμιο του Kiel Γερμανίας, το κέντρο που γέννησε τη λαπαροσκοπική χειρουργική.

Δημοσιεύσεις του κ. Γήτα σε διεθνή περιοδικά με θέμα τα σαρκώματα της μήτρας:

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32762476/

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32488399/

Ο Γεώργιος Γήτας είναι επί του παρόντος είναι διευθυντής της Γυναικολογικής-Ρομποτικής Κλινικής του Ιατρικού Διαβαλκανικού Θεσσαλονίκης.